همدلی به چه معنا است؟

همدلی چیست و چگونه شکل می یابد؟ همدلی به معنای توانایی درک و فهم افکار، احساسات و تجربیات دیگران است. این فراتر از همدردی است که صرفاً به معنای احساس تاسف برای دیگران است. همدلی به ما اجازه می‌دهد تا خود را جای دیگری بگذاریم و دنیا را از دیدگاه او ببینیم.

عناصر همدلی

روانشناسان همدلی را در سه مدل زیر تعریف می‌کنند:

1.  همدلی شناختی: به معنای درک افکار و احساسات اشخاص از جنبه منطقی است، نه عاطفی. در این مدل از همدلی با درک افکار و نگرش های مخاطب خود احساس درک شدن را به او می دهیم.

• همدلی عاطفی: به معنای فهم عمیق یا به عبارتی، جذب احساسات اشخاص است، به گونه‌ای که به پی بردن حقیقی به آن احساس منجر می‌شود. به عبارتی در این شکل از همدلی با احساسات فرد ارتباط می گیریم و چگونه شکل یابی همدلی را از طریق هیجانات مخاطب خود منتقل می کنیم

• همدلی دلسوزانه: به معنای درک احساسات اشخاص و اقدام مناسب برای کمک به آنهاست. این نوع از همدلی همراه با رفتار و انجام یک عمل برای فرد می باشد.

جهت مطالعه ی ادامه ی مقاله کلیک فرمایید

درمان طرحواره بی اعتمادی/ بدرفتاری

طرحواره بی اعتمادی / بدرفتاری یکی از ۱۸ طرحواره ناسازگار اولیه (یانگ) است که بر نحوه تفکر، احساس و رفتار ما در روابطمان با دیگران تاثیر می‌گذارد. این طرحواره در اثر تجربیات منفی در دوران کودکی مانند بدرفتاری، بی‌توجهی، طرد شدن، یا سوءاستفاده شکل می‌گیرد.

ویژگی‌های کلیدی:

* بی‌اعتمادی عمیق به دیگران: افراد با این طرحواره به طور کلی به دیگران اعتماد نمی‌کنند و معتقدند که دیگران قابل اعتماد نیستند و به آنها خیانت می‌کنند. آنها قانون همه بی اعتماد هستند مگر اینکه خلافش ثابت شود را دارند.

* انتظار آسیب دیدن: این افراد همیشه منتظرند که از طرف دیگران مورد آسیب یا سوءاستفاده قرار بگیرند و در نتیجه در روابط خود محتاط و گوش به زنگ هستند. به گونه ای که به کوچکترین علایم توجه می کنند و آن را به بدترین شکل ممکن تفسیر می کنند.

جهت مشاهده ی کامل مقاله کلیک کنید

رابطه ی بین اختلالات شخصیت و طرحواره رها شدگی

 

رابطه طرحواره رها شدگی با اختلالات شخصیت

 

طرحواره رها شدگی یک الگوی ذهنی منفی ،دیرپا و پایدار است که در دوران کودکی شکل می‌گیرد و در بزرگسالی نیز ادامه پیدا می‌کند. این طرحواره با تعدادی از اختلالات شخصیت مرتبط است، از جمله:

1. اختلال شخصیت مرزی:

افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی به طور مداوم از رها شدن و ترک شدن توسط افراد مهم زندگی خود می‌ترسند. و بی ثباتی ویژگی بارز این افراد است. آنها برای حفظ روابط خود به هر کاری تن می‌دهند و ممکن است به رفتارهای مخرب مانند خودآزاری ، اقدام به خودکشی یا سوء مصرف مواد روی بیاورند.

این افراد به دلیل ترس از رها شدن دچار نوسانات خلقی شدید، احساس تنهایی و انزوا، و خشم می‌شوند.